فیبروم رحم شایع ترین تومور دستگاه تناسلی زنان است، که توده های غیر سرطانی هستند و توانایی تشکیل در داخل و روی رحم شما را دارند. حدود ۴۰ تا ۸۰ درصد از خانم ها در طول زندگی خود به فیبروم رحم مبتلا می شوند. زمانی که فیبروم ها رشد و علائم بروز می کند باید به فکر درمان آن باشید. در این مقاله اطلاعات جامعی را در رابطه با فیبروم رحم و نحوه ی درمان آن به همراه فیلم و تصاویر در اختیار شما قرار می دهیم.
فیبروم رحم چیست؟
فیبروم های رحمی که به آن لیومیوم یا میوم نیز گفته می شود، توده هایی هستند که از سلول های عضلانی و بافت همبند رحم ساخته ساخته شده اند. این فیبروم ها می توانند در دیواره ی رحم یا داخل رحم و حتی روی رحم تشکیل شوند. اگرچه فیبروم ها “تومور” نامیده می شوند، اما سرطانی نیستند. فیبروم ها ممکن است به صورت یک تومور منفرد یا به صورت خوشه ای رشد کنند. فیبروم ها نیز می توانند از نظر اندازه متفاوت باشند. اندازه یک فیبروم منفرد می تواند کمتر از یک اینچ یا حتی بیشتر از هشت اینچ رشد کند. می توان گفت اندازه ی بعضی از آن ها به اندازه ی یک هندوانه می رسد. فیبروم ها می توانند از نظر اندازه، تعداد و مکان تشکیل متفاوت باشند.
اکثر خانم ها در طول زندگی خود فیروم رحم را تجربه می کنند، ولی چون علائمی ندارند، شاید اصلا متوجه نشوند و طی معاینات لگنی و سونوگرافی به طور اتفاقی آن را کشف کنند. در بعضی افراد علائمی مانند پریودهای سنگین و طولانی مدت، خونریزی بین قاعدگی و درد لگن بروز می کند.
بیشتر اوقات فیبروم ها در زنان در سنین باروری رشد می کنند. مشاهده شده که ۷۷ درصد از زنان در سنین باروری بدون اینکه بدانند به این عارضه دچار شده اند.
از مهمترین ویژگی فیبروم ها می توان بیان کرد که همیشه خوش خیم یا غیرسرطانی هستند.
آیا فیبروم رحم شایع است؟
فیبروم ها یا میوم ها در واقع یکی از تومورهای شایع در ناحیه تناسلی زنان است. تقریباً ۴۰ تا ۸۰ درصد زنان در طول زندگی خود این عارضه را تجربه می کنند. با این حال، بسیاری از زنان هیچ علامتی از وجود فیبروم را مشاهده نمی کنند، بنابراین متوجه نمی شوند که این بیماری را دارند. زمانی این اتفاق می افتد که فیبروم های تشکیل شده کوچک باشد که فیبروم های بدون علامت نامیده می شوند، زیرا باعث نمی شوند چیز غیرعادی فرد احساس کند.
فیبروم های رحم بیشتر در چه سنی شایع است؟
فیبروم ها از سن ۳۰ سالگی تا سنی که یائسگی شروع می شود، شایع تر است. معمولا بعد از یائسگی کوچک می شوند. براساس گزارشات بین ۴۰ تا ۸۰ درصد از زنان تا سن ۵۰ سالگی به فیبروم مبتلا می شوند.
زنانی که به یائسگی نزدیک می شوند، در معرض بیشترین خطر فیبروم هستند.
انواع فیبروم رحم چیست؟
اندازه، تعداد فیبروم ها و نوع آن نیز می تواند بر روشهای درمانی تأثیر بگذارد. طبقه بندی فیبروم به محل آن در رحم بستگی دارد. سه نوع فیبروم رحم عبارتند از:
فیبروم ساب سروزال
این نوع شایع ترین نوع هست. آن ها در خارج از رحم رشد می کنند. فیبروم ساب سروزال گاهی اوقات می تواند بزرگ شود و گاهی اوقات دارای ساقه ای است که به رحم می چسبد (فیبروم ساقه دار).
فیبروم داخل دیواره
این فیبروم ها در داخل دیواره عضلانی رحم رشد می کنند.
فیبروم زیر مخاطی
این فیبروم ها در فضای باز داخل رحم رشد می کنند و همچنین ممکن است شامل یک ساقه باشند.
برخی از فیبروم ها می توانند به فیبروم های ساقه ای تبدیل شوند، به این معنی که فیبروم دارای ساقه ای است که به رحم متصل می شود.
علائم فیبروم رحم چیست؟
بسیاری از خانم ها که به این عارضه مبتلا می شوند هیچ علائمی ندارند، ولی فیبروم رحم در بعضی از افراد علائمی ایجاد می کند، مانند:
- دوره های پریودی سنگین یا دردناک
- خونریزی بین قاعدگی
- احساس “پری” در قسمت پایین شکم، به دلیل بزرگ شدن فیبروم ها
- تکرر ادرار (در اثر فشار فیبروم روی مثانه)
- درد هنگام رابطه جنسی
- درد پایین کمر
- کمر درد
- یبوست
- ترشحات مزمن واژن
- مشکلات ناباروری
- مشکلات دوران بارداری، سقط های متعدد و زایمان زودرس و حتی زایمان سزارین
اگر فیبروم ها بزرگ باشند، ممکن است افزایش وزن و تورم در قسمت تحتانی شکم نیز ایجاد شود. نوع علائم می توانند به محل، اندازه و تعداد فیبروم ها رحمی بستگی داشته باشند.
در صورت نیاز به مشاوره رایگان فرم زیر را تکمیل نمایید.
علت فیبروم رحم چیست؟
در حال حاضر، اطلاعات کمی در مورد علت ایجاد فیبروم رحم وجود دارد. محققان فکر می کنند که بیش از یک عامل می تواند نقش داشته باشد. این عوامل می تواند ژنتیکی، هورمونی، محیطی یا ترکیبی از هر سه باشد.
به نظر می رسد هورمون های استروژن و پروژسترون دو هورمونی هستند، که باعث رشد فیبروم ها می شود. آنها در دوران بارداری، زمانی که سطح هورمون ها بالا است، به سرعت رشد می کنند. هنگامی که از داروهای ضد هورمونی استفاده می شود، آنها کوچک می شوند. فیبروم ها حاوی گیرنده های استروژن و پروژسترون بیشتری نسبت به سلول های عضلانی معمولی رحم هستند.
همچنین با رسیدن زن به یائسگی، رشد آنها متوقف می شود یا کوچک می شوند. زیرا ترشح این دو هورمون کم می شود.
پزشکان معتقد هستند که که فیبروم رحم از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی رحم تشکیل می شود و به تدریج تقسیم می شود و یک توده ی سفت متمایز از بافت رحم ایجاد می شود.
الگوی رشدی فیبروم های رحمی متفاوت است ممکن است به آرامی یا سریع رشد کند و یا اینکه خود به خودی کوچک شوند.
چه کسانی در معرض خطر فیبروم رحم هستند؟
بیشتر اوقات فیبروم ها در زنان در دوران بارداری رشد می کنند، اما در هر سنی دیده می شود. عوامل مختلفی می توانند خطر ابتلا به فیبروم را افزایش دهند:
سن
فیبروم ها با افزایش سن زنان، به ویژه در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی و تا یائسگی، شایع تر هستند. پس از یائسگی، احتمال تشکیل فیبروم ها بسیار کمتر است و در صورت وجود، معمولاً کوچک می شوند.
سابقه خانوادگی
داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به فیبروم خطر ابتلا را افزایش می دهد.
منشأ قومیتی
زنان آفریقایی و آمریکایی سه تا پنج برابر بیشتر از زنان سفیدپوست در معرض خطر هستند.
چاقی
زنانی که اضافه وزن دارند بیشتر در معرض خطر فیبروم هستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟
همانطور که در بالا ذکر کردیم معمولا فیبروم رحم علائمی ندارد ولی اگر نشانه های زیر را مشاهده کردید، باید حتما به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید:
- دردهای لگنی
- دوره های عادت ماهیانه سنگین، طولانی یا دردناک
- لکه بینی یا خونریزی بین دوره های پریودی
- مشکل در تخلیه مثانه
- تعداد کم گلبول های قرمز بدون دلیل (کم خونی)
اگر خونریزی شدید واژینال یا درد شدید لگنی دارید، که به طور ناگهانی ظاهر شده است بهتر است هر چه سریع تر به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.
اگر مشکوک به بیماری فیبروم رحم هستید، آزمون زیر را انجام دهید.
درد فیبروم رحمی
در صورت داشتن میوم رحم ممکن است دردهای مختلفی را تجربه کنید. اگر فیبروم ها کوچک هستند، ممکن است هیچ احساسی و دردی نداشته باشید و شاید حتی از اینکه فیبروم دارید بی اطلاع باشید. با این حال، برای فیبروم‌های بزرگتر، ممکن است ناراحتی‌ها و حتی دردهای مزمنی را تجربه کنید. فیروم های رحمی می‌توانند باعث ایجاد دردهای شدید کمری و قاعدگی، درد شدید در شکم و حتی درد در حین رابطه جنسی شوند.
آیا فیبروم ها در طول زمان تغییر می کنند؟
الگوی رشد فیبروم ها مشخص نیست، ممکن است با گذشت زمان کوچک یا بزرگ شوند و یا به خودی خود رشدشان متوقف شود. آن ها می توانند به طور ناگهانی یا پیوسته در طی یک دوره زمانی طولانی تغییر اندازه دهند. این ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد، اما در بیشتر موارد این تغییر در اندازه فیبروم به دلیل مقدار هورمون‌های استروژن و پروژسترون است. هنگامی که سطوح هورمون در بدن شما زیاد باشد، فیبروم ها می توانند بزرگتر شوند. زیاد شدن هورمون ها در زمان های مانند دوران بارداری یا دوره های عادت ماهیانه اتفاق می افتد.
بدن شما در طول بارداری سطوح بالایی از هورمون ها را برای حمایت از رشد جنین ترشح می کند. این افزایش هورمون ها همچنین باعث رشد میوم ها می شود، زیرا فیبروم ها دارای گیرنده های هورمونی هستند. اگر می دانید قبل از بارداری فیبروم دارید، با پزشک متخصص زنان خود صحبت کنید. زیرا لازم است برای مشاهده نحوه ی رشد فیبروم در طول بارداری تحت نظر باشید. فیبروم ها همچنین می توانند با کاهش سطح هورمون های شما کوچک شوند. این امر پس از یائسگی رایج است. هنگامی که یک زن یائسه می شود، میزان هورمون ها در بدن او بسیار کمتر می شود. این می تواند باعث کوچک شدن فیبروم ها شود. اگر شما علائمی از میوم رحم دارید اغلب این نشانه ها بعد از یائسگی برطرف می شود.
بارداری همراه با فیبروم
زنانی که فیبروم رحم دارند، نسبت به زنان دیگر بیشتر در دوران بارداری و زایمان دچار مشکل می شوند. این بدان معنا نیست که زنانی که در دوران بارداری فیبروم دارند، حتما دچار مشکل می شوند. اکثر زنان مبتلا به فیبروم بارداری طبیعی دارند. شایع ترین مشکلاتی که در زنان باردار مبتلا به فیبروم مشاهده می شود عبارتند از:
سزارین: احتمال زایمان به روش سزارین برای زنان مبتلا به فیبروم بیشتر است.
جدا شدن جفت: جفت قبل از زایمان از دیواره رحم جدا می شود. وقتی این اتفاق می افتد، جنین اکسیژن کافی دریافت نمی کند.
همچنین احتمال نوزاد بریچ و زایمان زودرس در زنان باردار داری فیبروم رحم بیشتر است.
اگر فیبروم رحم دارید و باردار هستید، باید حتما تحت مراقبت های دوران بارداری باشید. متخصصان زنان و زایمان تجربه برخورد با فیبروم و بارداری را دارند.
آیا میوم رحم باعث کم خونی می شود؟
کم خونی زمانی اتفاق می افتد که بدن شما گلبول های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به اندام های شما را ندارد و می تواند باعث احساس خستگی و ضعف شود. برخی افراد ممکن است هوس شدیدی برای یخ، نشاسته یا خاک پیدا کنند. کم خونی ممکن است برای افرادی که پریودهای مکرر یا بسیار سنگین دارند، اتفاق بیفتد. فیبروم ها باعث می شوند که دوره های قاعدگی شما بسیار سنگین باشد، یا حتی بین دوره های قاعدگی خونریزی داشته باشید. برخی از درمان‌ها مانند مصرف قرص‌های آهن خوراکی و اگر به طور قابل توجهی کم خون هستید، تزریق آهن می‌تواند کم‌خونی شما را بهبود بخشد. اگر در حین داشتن فیبروم، علائم کم خونی مانند خستگی، ضعف و بی حوصلگی را تجربه کردید، حتما به پزشک خود مراجعه کنید.
فیبروم رحم چگونه تشخیص داده می شود؟
فیبروم ها اغلب در طول معاینه فیزیکی پیدا می شوند. پزشک متخصص زنان ممکن است یک توده سفت، نامنظم (اغلب بدون درد) را در طول معاینه شکم یا لگن احساس کند، یا در طول مراقبت های دوران بارداری پیدا شود. پزشک شما چندین آزمایش را برای شما توصیه می کند، که می توان برای تایید فیبروم و تعیین اندازه و محل آن انجام داد. این تست ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
سونوگرافی
رایج ترین اسکن برای فیبروم است. از امواج صوتی برای تشخیص فیبروم استفاده می شود. تصویری از اندام های داخلی شما با استفاده از امواج صوتی ایجاد می کند. سونوگرافی یک اسکن از رحم و تخمدان ها به ما می دهد. سریع، ساده و به طور کلی دقیق است.
ام ار آی MRI
این تصویربرداری از امواج رادیویی برای تولید تصاویر استفاده می کند. تصویر برداری با ام آر ای به پزشک متخصص زنان کمک می کند تا تعداد و محل دقیق فیبروم ها را بدست آورد. همچنین می توانیم بین فیبروم و آدنومیوز که گاهی اوقات به اشتباه تشخیص داده می شود، تمایز قائل شویم. از MRI برای تأیید تشخیص و کمک به تعیین بهترین روش های درمانی استفاده می شود.
هیستروسکوپی
برای ناهنجاری های مشکوک در داخل رحم، پزشک از یک ابزار بلند و نازک همراه با دوربین و نور (دستگاهی اسکوپ) استفاده می کند. پزشک ابزار را از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می کند. هیچ برشی لازم نیست. پزشک با این روش می تواند فیبروم یا پولیپ آندومتر را در حفره رحم جستجو کند.
لاپاراسکوپی
برای لاپاراسکوپی، پزشک برش های کوچکی را در نزدیک ناف ایجاد می کند. سپس پزشک یک ابزار بلند و نازک (لاپاراسکوپ) را وارد می کند. لاپاراسکوپ دارای نور و دوربین است. این به پزشک شما اجازه می دهد تا رحم و ساختارهای اطراف را ببیند.
تشخیص فیبروم رحم در بارداری
با توجه به این که ممکن است تشخیص فیبروم در بارداری مشکل باشد، برای تشخیص قطعی باید سونوگرافی انجام شود. سونوگرافی یک روش تصویربرداری و تشخیصی بدون خطر در دوران بارداری است. در برخی موارد ممکن است برای تشخیص بهتر، پزشک متخصص ام آر ای را توصیه کند.
آیا در صورت داشتن فیبروم رحمی می توانیم باردار شویم؟
بله، در صورت داشتن فیبروم رحم می توانید باردار شوید. اگر قبل از بارداری مطلع هستید که فیبروم رحم دارید، پزشک متخصص زنان از شما می خواهد که در طول دوران بارداری تحت مراقبت باشید و به پزشک مراجعه کنید. در دوران بارداری، بدن شما سطوح بالایی از هورمون ها را ترشح می کند. این هورمون ها از رشد کودک شما حمایت می کنند. با این حال، آنها همچنین می توانند باعث بزرگتر شدن فیبروم شما شوند. فیبروم های بزرگ می توانند مانع از چرخش جنین شما به موقعیت صحیح جنین شوند و خطر زایمان بریچ را افزایش دهد. در موارد بسیار نادر، ممکن است در معرض خطر زایمان زودرس باشید یا مجبور شوید زایمان سزارین را انجام دهید. در برخی موارد، فیبروم ها می توانند باعث ناباروری شوند. تعیین علت دقیق ناباروری می تواند دشوار باشد، اما برخی از افراد پس از درمان میوم می توانند باردار شوند.
آیا فیبروم ها خود به خود از بین می روند؟
فیبروم ها می توانند در برخی افراد پس از یائسگی کوچک شوند. این به دلیل کاهش هورمون ها اتفاق می افتد. هنگامی که فیبروم ها کوچک می شوند، علائم شما ممکن است از بین بروند. فیبروم های کوچک در صورتی که علائمی ایجاد نکنند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند.
درمان فیبروم رحم
درمان فیبروم های رحمی بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم ها و همچنین علائمی که ایجاد می کنند می تواند متفاوت باشند. اگر میوم رحم دارید ولی هیچ علائمی و دردی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. برخی از افراد حتی ممکن است از اینکه فیبروم دارند بی اطلاع باشند اگر فیبروم های شما کوچک هستند فقط در طول زمان به دقت بررسی می شوند، اما نیازی به اقدام فوری نیست.
پزشک متخصص زنان معاینات دوره ای لگن و سونوگرافی را با توجه با اندازه، تعداد و محل فیبروم توصیه می کند. اگر شما نشانه هایی از جمله کم خونی ناشی از خونریزی زیاد، درد متوسط تا شدید، مشکلات ناباروری و غیره را دارید، نیاز به درمان دارید و باید به پزشک منخصص زنان مراجعه کنید. درمان میوم رحم شما به چند عامل بستگی دارد، از جمله:
- سن
- تعداد و اندازه فیبروم ها
- هر گونه درمان فیبروم قبلی
- سایر شرایط سلامتی
- محل فیبروم
- چه علائمی را در رابطه با فیبروم تجربه می کنید.
- تمایل شما برای بارداری
همچنین بهترین گزینه درمانی برای شما به اهداف باروری آینده شما نیز بستگی دارد. اگر می خواهید در آینده بچه دار شوید، برخی از گزینه های درمانی ممکن است گزینه مناسبی برای شما نباشد. گزینه های درمانی برای فیبروم رحم می تواند شامل موارد زیر باشد:
درمان دارویی فیبروم رحم
داروهای مسکن
این داروها می تواند برای کاهش درد موثر باشد، ولی علائمی مانند خونریزی را متوقف نمی کند. داروهای مانند استامینوفن و ایبوپروفن است.
مکمل‌های آهن
شما اگر فیبروم رحم دارید و نشانه هایی مانند خونریزهای سنگین در دوره های عادت ماهانه دارید، ممکن است به دلیل این خونریزی بیش از حد دچار کم‌خونی شده باشید، ممکن است پزشکتان مصرف مکمل آهن را نیز به شما توصیه کند.
کنترل بارداری
کنترل بارداری همچنین می تواند برای کمک به علائم فیبروم ها، به ویژه خونریزی شدید در طی و بین دوره های قاعدگی و دردهای قاعدگی استفاده شود. گزینه های مختلفی برای کنترل بارداری وجود دارد که می توانید از آن ها استفاده کنید، از جمله قرص های ضد بارداری، تزریقات و دستگاه های داخل رحمی (IUD). البته اگر قصد بارداری ندارید و اینکه این نوع درمان موقت هست.
آمپول ها و قرص های هورمونی
این داروها را می توان از طریق خوراکی و تزریقی استفاده کرد و باعث کوچک شدن فیبروم های شما می شود. گاهی اوقات از آنها برای کوچک کردن فیبروم قبل از جراحی استفاده می شود و برداشتن فیبروم را آسان تر می کند. با این حال، این داروها موقتی هستند و در صورت قطع مصرف آن ها، فیبروم ها دوباره رشد می کنند.
مهم است که با پزشک متخصص خود در مورد هر دارویی که مصرف می کنید صحبت کنید. همیشه قبل از شروع یک داروی جدید حتما با پزشک در مورد عوارض احتمالی آن صحبت نماید.
جراحی فیبروم رحمی
هنگام صحبت در مورد انواع مختلف جراحی برای برداشتن فیبروم باید عوامل زیادی را در نظر گرفت. علاوه بر اندازه، محل و تعداد فیبروم‌ها که می‌تواند بر نوع جراحی تأثیر بگذارد، خواسته‌های شما برای بارداری‌های آینده نیز می‌تواند عامل مهمی در تدوین برنامه درمانی باشد. برخی از گزینه‌های جراحی رحم را حفظ می‌کنند و به شما این امکان را می‌دهند، تا در آینده باردار شوید، در حالی که گزینه‌های دیگر می‌توانند باعث آسیب یا برداشتن رحم شوند.
جراحی میومکتومی برای فیبروم رحم
میومکتومی روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا فیبروم ها را بدون آسیب رساندن به رحم بردارد. انواع مختلفی از میومکتومی وجود دارد. مزیتی که این روش جراحی دارد این است که فرد می تواند باردار شود، چون آسیبی به رحم وارد نمی شود. انواع روش های جراحی میومکتومی برای برداشتن فیبروم می تواند شامل موارد زیر باشد:
1- جراحی هیستروسکوپی
این جراحی سرپایی هست، که معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. این روش با قرار دادن یک اسکوپ (ابزار لوله مانند باریک و انعطاف پذیر) از طریق واژن و دهانه رحم داخل رحم انجام می شود. هیچ برشی لازم نیست. پزشک می تواند داخل رحم را از نظر میوم رحمی و سایر مشکلات مانند پولیپ بررسی کند.
“میوم های زیر مخاطی یا داخل حفره ای به راحتی قابل مشاهده هستند و می توان آن ها را با استفاده از اسکوپ برش داد. در حالی که میوم های زیر مخاطی می توانند باعث خونریزی و کم خونی قابل توجهی شوند، مدیریت آن ها با میومکتومی هیستروسکوپی ساده است.”
یک مایع شفاف، معمولا یک محلول نمک استریل، به رحم شما وارد می شود تا حفره رحم شما را گسترش دهد و امکان بررسی دیواره های رحم را فراهم کند. و بعد جراح شما قطعات فیبروم را با استفاده از رزکتوسکوپ یا مورسلاتور هیستروسکوپی تراشیده و قطعات را از رحم خارج می کند تا فیبروم به طور کامل برداشته شود. گاهی اوقات نمی توان فیبروم های بزرگ را در یک جراحی به طور کامل برداشت و جراحی دوم مورد نیاز است
معمولاً بیماران پس از عمل به خانه فرستاده می‌شوند و نیاز به استراحت دارند. مدت بستری در بیمارستان از 30 دقیقه تا 2 ساعت و زمان بهبودی عموماً 1 تا 2 روز است. به طور کلی فقط فیبروم هایی که کوچک هستند و از طریق حفره قابل رحم دسترسی هستند می توانند از این طریق درمان شوند.
اگر فیبروم ها بزرگ باشند باید قبل از عمل تحت درمان های هورونی قرار بگیرید، تا فیبروم ها کوچکتر و جراحی آسان تر شود.
2-جراحی لاپاراسکوپی
در این روش، پزشک متخصص شما از یک اسکوپ برای برداشتن فیبروم ها استفاده می کند. برخلاف هیستروسکوپی، این روش شامل قرار دادن چند برش کوچک در شکم است. گاهی جراح برای اینکه فیبروم های رحمی را راحت تر خارج کند، آن ها را برش می دهد و قطعه قطعه می کند و بعد آن ها را خارج می کند.
دستگاه خاصی به نام مورسلاتور برای برش فیبروم به قطعات کوچکتر استفاده می شود که سپس از طریق یک برش کوچکتر خارج شوند. با روش لاپاراسکوپی، حداقل دستکاری بافت وجود دارد که خطر چسبندگی را کاهش می دهد.
مراقبت های بعد از لاپاراسکوپی
برای سه روز اول پس از ترخیص، توصیه می شود از مسکن های برای کاهش درد و التهاب استفاده کنید. می توانید به طور معمول پیاده روی کوتاه داشته باشید، و حمام کنید ولی از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. همچنین باید استراحت کافی داشته باشید. در پایان هفته اول برای بررسی بعد از عمل به پزشک خود مراجعه کنید.
3-جراحی لاپاراتومی
در طی این روش، برشی در شکم شما ایجاد می شود و فیبروم ها از طریق این برش برداشته می شوند. این روش زمانی استفاده می شود که فیبروم ها بزرگ و تعداد آن ها بیشتر باشد.
اگر قصد بارداری در آینده رو دارید و یا دوست ندارید رحم شما برداشته شود، روش های جراحی برای درمان فیبروم رحم که در بالا بیان شد، بهترین روش های درمانی برای شما است. ولی اگر قصد بارداری در آینده را ندارید، گزینه های جراحی دیگری وجود دارد که ممکن است پزشک متخصص زنان به شما توصیه کند.
برداشتن کامل رحم در این نوع جراحی اتفاق می افتد و بدین معنا هست که دیگر نمی توانید باردار شوید. پس قبل از انجام این عمل حتما مطمئن شوید که در آینده نمی خواهید باردار شوید. جراحی برای برداشتن فیبروم می تواند شامل مورد زیر باشد:
جراحی هیسترکتومی (برداشتن رحم)
در طی این جراحی، رحم شما برداشته می شود. با برداشتن کامل رحم، فیبروم ها نمی توانند برگردند و علائم شما از بین می رود. اکثر زنانی که تحت عمل هیسترکتومی قرار می گیرند، بدون در نظر گرفتن سن، نیازی به برداشتن تخمدان های خود ندارند. ولی شما دیگر دوران قاعدگی ندارید و نمی توانید باردار شوید. اگر خونریزی بسیار شدید به دلیل فیبروم های خود دارید یا اگر فیبروم های بزرگ با تعداد زیاد دارید، ممکن است این روش به شما توصیه شود.
هیسترکتومی (حذف رحم با جراحی) یک عمل بزرگ است. علاوه بر بستری در بیمارستان و دوره نقاهت طولانی مدتی دارد. هیسترکتومی معمولا زمانی انجام می شود که سایر درمان ها به فیبروم یا سایر مشکلات مزمن رحم یا لگن کمکی نکنند.
آمبولیزاسیون فیبروم رحم
در این روش یک کاتتر کوچک از طریق برش میلی متری که در کشاله ران ایجاد می شود، به طرف عروق رحمی تغذیه کننده فیبروم هدایت می شود. سپس ترکیبی از مواد مسدود کننده برای مسدود کردن جریان خون از شریان رحمی به فیبروم ها استفاده می شود. از دست دادن جریان خون فیبروم ها را کوچک می کند زیرا رگ های خونی کوچک را مسدود می کند و فیبروم را از مواد مغذی محروم کرده و علائم شما را از بین می برد.
این عمل منجر به نرم شدن میوم ها، خونریزی کمتر و کوچک شدن اندازه آن ها می شود. تقریباً نه بیمار از هر 10بیمار که تحت آمبولیزاسیون فیبروم رحمی قرار می گیرند، بهبود قابل توجهی را تجربه می کنند یا علائم آنها به طور کامل از بین می رود.
مزایای درمان فیبروم رحم با آمبولیزاسیون
- این یک گزینه درمانی غیر جراحی و کم تهاجمی برای فیبروم رحم است.
- رحم شما حفظ می شود.
- کاهش میزان عوارض همراه با کاهش درد و از دست دادن خون
- کاهش زمان بهبودی به طوری که اکثر بیماران در همان روز به خانه باز می گردند و در عرض یک هفته به فعالیت های عادی باز می گردند.
اکثر بیماران در همان روز یا روز بعد می توانند به خانه برگردند و اگر درد داشته باشند، با مسکن استامینوفن تسکین پیدا می کند. بسیاری از زنان در عرض چند روز فعالیت سبک و در عرض یک هفته فعالیت منظم را از سر می گیرند. UFE برای فیبروم های متعدد موثر است و عود فیبروم های درمان شده بسیار نادر است.
رادیوفرکوئنسی رحم (RFA)
این یک درمان ایمن و موثر برای افراد مبتلا به فیبروم های رحمی است. امواج رادیویی یک روش کم تهاجمی است که از گرما برای هدف قرار دادن فیبروم ها استفاده می کند و اندازه آن ها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. با کوچک کردن فیبروم ها، بیماران از علائم کمتر و کیفیت زندگی بهتری برخوردار می شوند.
امواج رادیویی اندازه فیبروم ها را کاهش می دهد اما آن ها را از بین نمی برد. فیبروم ها می توانند دوباره رشد کنند و ممکن است، فیبروم های جدید بعد از عمل ایجاد شوند. با این حال، به عنوان یک جراحی کم تهاجمی است، و عوارض و زمان بهبودی حداقلی دارد.
چه کسی کاندید مناسب برای رادیوفرکوئنسی رحم است؟
درمان با امواج رادیویی یک روش موثر برای بهبود علائم دردناک ناشی از فیبروم است. مزایای این روش عبارتند از:
- تسکین علائم فیبروم در سه تا شش ماه
- محافظت از بافت های سالم از جمله رحم و تخمدان ها
- بدون یائسگی زودرس
این روش برای بیمارانی که فیبروم‌های خیلی بزرگ دارند، و در گذشته جراحی‌های پیچیده شکم انجام داده اند، مناسب نیست.درمان فیبروم رحمی با فرکانس رادیویی بدون، آسیب به اندام های داخلی و برش انجام می شود.
این عمل یک روش سرپایی و نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست. به طور معمول، بیماران می توانند چند ساعت پس از عمل بیمارستان را ترک کنند، در عرض چند روز کار و فعالیت سبک را شروع کنند و ظرف دو هفته به طور کامل بهبود یابند. پس از انجام این روش، فیبروم ها تا چند ماه به کوچک شدن ادامه می دهند. اکثر بیماران حدود سه ماه پس از درمان با این روش متوجه کاهش قابل توجه علائم خود می شوند.
روش جدید درمان فیبروم رحم
همچنین یک روش جدیدتر به نام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) با استفاده از امواج فراصوتی وجود دارد که می تواند برای درمان فیبروم استفاده شود. در این تکنیک با استفاده از ام ار آی فیبروم ها را از بین می برند بدون اینکه در سایر بافت های بدن تغییری ایجاد شود.
رضایت مراجعه کننده عزیز از درمان فیبروم رحم
آیا درمان فیبروم رحمی عوارض دارد؟
برای هر درمانی خطراتی وجود دارد. داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند و برخی ممکن است برای شما مناسب نباشند. اگر پس از شروع یک داروی جدید، عوارض جانبی را تجربه کردید، با پزشک خود در میان بگذارید.
هر گونه جراحی شما را در معرض خطر عفونت، خونریزی و هرگونه خطر ذاتی مرتبط با جراحی و بیهوشی قرار می دهد. خطر اضافی جراحی برداشتن فیبروم می تواند حاملگی آینده را شامل شود. برخی از گزینه های جراحی می توانند از بارداری های بعدی جلوگیری کنند. میومکتومی روشی است که فقط فیبروم ها را از بین می برد و امکان بارداری های بعدی را فراهم می کند. با این حال، افرادی که میومکتومی انجام داده اند ممکن است مجبور شوند در آینده نوزاد خود را به روش سزارین به دنیا بیاورند.
اندازه فیبروم های رحمی قبل از جراحی باید چقدر باشد؟
اندازه قطعی برای جراحی فیبروم وجود ندارد، که به طور خودکار برداشتن آن را الزامی کند. پرشک متخصص زنان با توجه به علائم تعیین می کند چه درمانی برای شما بهتر است. به عنوان مثال، فیبروم هایی به اندازه یک سنگ کوچک، اگر در داخل حفره رحم قرار گیرند، ممکن است با خونریزی همراه باشد. فیبروم هایی به اندازه گریپ فروت یا بزرگتر ممکن است باعث فشارات لگنی شود همچنین باعث باردار به نظر رسیدن و رشد شکمی می شود.
عود فیبروم رحم بعد از جراحی
اگر برای درمان فیبروم رحم جراحی هیسترکتومی را انتخاب کردید،در این روش رحم حذف خواهد شد و در نتیجه فیبرومی رشد نخواهد کرد. اگر جراحی های دیگر مانند میومکتومی را انجام داده اید، ممکن است دوباره فیبروم ها رشد کنند یا فیبروم های جدید ایجاد شوند.
این اتفاق ممکن است به دلیل موارد زیر باشد:
فیبروم سازی رحمی: شاید شما به دلایل ارثی و یا اکتسابی رحمی فیبروم ساز داشته باشید.
اختلالات هورمونی: ممکن است هر تغییراتی در بدن زن که موجب تغییرات هورمون پروژسترون و استروژن شود موجب عود فیبروم ها شود مانند بارداری
دلایل دیگر مانند فیبروم های ریزی که در سونوگرافی دیده نشده و بعد از عمل فرصت رشد پیدا کرده اند یا حذف ناقص فیبروم ها باعث رشد فیبروم ها شود.
آیا فیبروم ها می توانند به سرطان تبدیل شوند؟
فیبروم ها همیشه خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. داشتن فیبروم شانس ابتلای زنان به انواع دیگر سرطان در رحم را افزایش نمی دهد.
آیا می توان از میوم رحم پیشگیری کرد؟
به طور کلی، شما نمی توانید از فیبروم جلوگیری کنید. شما می توانید با حفظ وزن و انجام معاینات منظم لگن، خطر را کاهش دهید. اگر فیبروم های کوچک دارید، هر چند مدت به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.
با انتخاب شیوه زندگی سالم، مانند حفظ وزن سالم و خوردن میوه و سبزیجات، ممکن است بتوانید خطر فیبروم رحم را کاهش دهید.
همچنین برخی تحقیقات نشان می دهد، استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی ممکن است با کاهش خطر فیبروم همراه باشد.
کلام آخر
فیبروم رحم یک بیماری شایع در زنان است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. در برخی موارد، فیبروم ها کوچک هستند و هیچ علامتی ندارند. در موارد دیگر، فیبروم ها می توانند علائم چالش برانگیزی ایجاد کنند. اگر درد دارید و علائمی مانند مواردی که در این مقاله ذکر شد را مشاهده کردید، حتما به پزشک متخصص زنان در شهر ری مراجعه کنید. نگران نباشید، فیبروم ها را می توان درمان کرد و اغلب علائم شما را می توان بهبود بخشید.
6 پاسخ
من بیمار خانم دکتر هستم الان تحت درمان ایشون خداروشکر خیلی بیماریم کم شده و حالم خیلی خوبه ازتون ممنونم
ممنون از لطف شما
من پیش خانم دکتر زایمان طبیعی کردم واقعا یکی از لحظات شیرین زندگیم بود ایشون خیلی آرامش دادن به من موقع زایمان واقعا ازیشون ممنونم
خداروشکر. ممنونم از لطف شما
واقعا میشه فیبروم رو بدون برداشتن رحم درمان کرد؟
بله همانطور که داخل متن ذکر شده درمان های دیگر به غیر از برداشتن رحم برای این بیماری وجود دارد.